Chilli Zet / Tomasz Śliwiński
Paolo Costella ma dla swoich bohaterów dużo ciepła i wrażliwości. Film „(Nie)długo i szczęśliwie” ciekawie podchodzi do pytania „Czy druga szansa równa się szansie na lepszą miłość?” Warto na nie odpowiedzieć w kinie i w głowie, ale najbardziej w sercu. Polecam.

PAP / Daria Porycka
Udane połączenie komedii i dramatu w kilku przeplatających się historiach. Bohaterowie z życia wzięci. Klimat jak w "Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie".

OPENTAPES
Nowy film twórców „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” pełen jest niuansów, melancholii, a czasem niemal nieodczuwalnych, niewymówionych i nieśmiało okazywanych pragnień, trudnych wyborów, które podejmują współczesne kobiety.

Tutaj każde postać za każdym razem brzmi jak inny instrument. Nie ma tu napięcia za wszelką cenę, ani tajemnicy, a cały urok filmu bierze się z niepokojących postaw niektórych bohaterek

(Nie)długo i szczęśliwie toczy się wartko, nie pozwalając na nudę, a na zakończenie zmusza nas do refleksji, czy też zadaje kolejne pytanie: czy lepiej było wczoraj, kiedy trwaliśmy przy sobie za wszelką cenę, być może zdradzając się lub już ze sobą nie rozmawiając, czy lepiej jest nam teraz, kiedy nawet małe nieporozumienie lub nudna codzienność to wystarczający powód, żeby rozstać się na zawsze? Każdy z nas ma swoją odpowiedź, która wbrew temu co mówi Corrado Guzzanti nie koniecznie jest zła…